( we hadden net met een groep "idealisten" een werkgroep voor Amnesty International opgericht in ons dorp ) kocht ik een AI - kaars met een gedicht. Deze kaars stond jaren in ons huis, wilde a.h.w. niet opgebrand worden, maar nu is hij toch echt met de laatste loodjes bezig - hij staat te smelten in de zon, zonder na te denken hadden we de kaars met kandelaar op de tuintafel gezet.
Zonder er bij na te denken...........
Ook vandaag de dag gaan de gedachten nog rond op dezelfde manier, er is niet veel veranderd en tegelijkertijd ook heel veel. Ik wil u het gedicht niet onthouden en het daarmee ook behouden in mijn hart. Elke dag is er wel een moment om stil te staan bij de Universele Rechten van de Mens.
Aan Karelena
geluiden hoor je geen, handen op het steen / lippen op de muur, geluid betaal je duur
de herfst zal mij niet zien, oktober al misschien / echo's in mijn cel, voetstappen - vaarwel
kom je, kom je vrij verbrand dit vers voor mij.
Vlademir Batsjev.
Over mijn zoektocht in de wereld van textiel, stof, mixed media en "surface design" en over mijn leven als hedendaagse quilter. Over het leven. My journey of discovery in a world of textile, fabrics, mixed media and surface design and about beeïng a contemporary quilter. About live.
2 opmerkingen:
heftig
nog steeds
Een reactie posten