minstens 30 jaar geleden.................., / at least 30 years ago

( we hadden net met een groep "idealisten" een werkgroep voor Amnesty International opgericht in ons dorp ) kocht ik een AI - kaars met een gedicht. Deze kaars stond jaren in ons huis, wilde a.h.w. niet opgebrand worden, maar nu is hij toch echt met de laatste loodjes bezig - hij staat te smelten in de zon, zonder na te denken hadden we de kaars met kandelaar op de tuintafel gezet.

Zonder er bij na te denken...........

Ook vandaag de dag gaan de gedachten nog rond op dezelfde manier, er is niet veel veranderd en tegelijkertijd ook heel veel. Ik wil u het gedicht niet onthouden en het daarmee ook behouden in mijn hart.     Elke dag is er wel een moment om stil te staan bij de Universele Rechten van de Mens.

Aan Karelena

geluiden hoor je geen, handen op het steen / lippen op de muur, geluid betaal je duur
de herfst zal mij niet zien, oktober al misschien / echo's in mijn cel, voetstappen - vaarwel
kom je, kom je vrij verbrand dit vers voor mij.  

Vlademir Batsjev.

Mijn Sporen .............addicted to fabric

Mijn sporen.............

Jaren geleden ben ik traditioneel begonnen met patchwork en quilten. Zoals vrijwel iedereen; door veel te lezen, tentoonstellingen te bezoeken en door cursussen en workshops te volgen bij veel en diverse internationaal bekende lesgevenden en textielkunstenaars werk ik momenteel meer eigentijds / moderner maar wel steeds voornamelijk met stof, katoen - zijde. Af en toe een uitstapje naar niet textiele materialen. Het experiment is altijd dichtbij. What if??................

Ik werk hoofdzakelijk met de naaimachine maar handwerk ga ik niet uit de weg.

Inspiratie vind ik in mijn omgeving, in de mensen die ik liefheb, in het prachtige Overijsselse landschap - in de multiculturele samenleving van vandaag de dag.

Mensen zijn belangrijk voor mij en mijn kijk op de wereld als kunstenaar.

Mijn sporen...............

zijn verdiend, een afdruk van mijn bestaan. Nagelaten gedachten, verzorgende handen, werkende handen, biddende handen; rimpels, liefde, boosheid en verdriet - het leven laat zijn sporen na en al die gedachten hebben een plaats gekregen in de quilt die ik maakte voor het Textielkunstproject 2010. Elke naad, elke kraal, ieder paillet op haar plaats - de quilt is gemaakt met de rafels van de stof als de zelfkant van het leven.

Ik hoop dat u geniet van de projecten  in Leiden, in maart aanstaande, maar ook dat u steeds wanneer u een (textiel)tentoonstelling bezoekt openstaat voor dat wat de kunstenaar u wil vertellen. 

Vaak ligt er een inspiratieboek - kijk er eens in en laat, wanneer die mogelijkheid er is, een reactie achter.

door de bomen het bos nog zien

Afgelopen woensdag was het "dankdag voor gewas en arbeid" . In veel PKN-kerken wordt dat gevierd op de dag zelf; in onze niet meer zo traditionele gemeente vierden we dat vanmorgen. Waarvoor moeten en mogen we dankbaar zijn - wat is er het afgelopen jaar allemaal gebeurd? Om bij stil te staan - vreugde of verdriet; kwetsbaar of juist weerbaar.

Dat is het mooie van onze gemeente - emoties hoeven niet verborgen te blijven. Verdriet delen en daardoor ook de vreugde van het samen zijn. Een boom in de herfst, de winter, de lente en de zomer, elk jaargetijde heeft haar eigen schoonheid. En soms hangen er dan ineens groene blaadjes aan een kale herfstboom. Als teken van hoop, als teken van leven.

In de openheid en eerlijkheid van de dienst van vanmorgen zag, hoorde en voelde je de kracht van samen. Op een geknakte boom - een gekwetst leven - groeien de jonge loten van geloof, van hoop en liefde.

Er zijn genoeg redenen om dankbaar te zijn, je moet er alleen weer eens aan denken . Dankbaar als herinnering, dat is terug in de tijd en een leiddraad naar de toekomst. Dankbaar voor het leven, voor vriendschap, voor de liefde van mijn leven. Dankbaar, een moeilijk woord, een lastig begrip.

Om nog lang over na te denken..................................... en niet te vergeten.

ode aan de herfst

Vandaag ben ik echt aan de slag gegaan met het thema Nazomer - Herfst. De komende weken moet er een echt quiltje gaan ontstaan, afmetingen maximaal 2.00 meter omtrek, met dit thema.

De foto's zijn gemaakt, tekeningen, kleuren gekozen, nu nog de stoffen kiezen, de foto's op stof afdrukken, misschien nog wat transfers verven en een tekst. Ik wil een tekst. Altijd maar weer woorden, letters, teksten. Een hoofd vol woorden, letters, teksten...............

Daarom schreef ik onderstaand vers vandaag.

"Ode aan de herfst"

Najaar, windstille dagen en storm wisselen elkaar af. Mist, regen en soms ontweer, hagel of natte sneeuw. Het einde van de zomer, die voorbij ging zoals hij was - mooie dagen. Nazomeren. herfst, koud en nat, warm en droog. Seizoen in vele gedaanten. De bossen krijgen hun najaarskleurenpracht, groen wordt langzaam geel, rood, bruin in alle tinten. De heide kleurt nu paars.

Soms stoot je je hoofd aan een vormenrijk spinnenrag, geweven in kunstige ragfijne patronen.

Vogels verzamelen zich voor de grote trek. Wintergasten maken hun opwacht. Egeltjes in winterslaap.

Paddestoelen, kabouters, kastanjes en eikels. Bosbessen. De geur van gestoofde makkies op de kachel. Stoofpeertjes en kaneel.

September een beetje, oktober, november en december. Het einde van die mooie herfst.

J. W. von Goethe

Alleen maar een mooi citaat. Ik probeer er vaak aan te denken.

"Alles is al eerder bedacht. Het is alleen "De Kunst" om er weer aan te denken."

De foto hierbij: een luchtwortelstelsel van een exotische plant. Zo stel ik mij ook hersenspinsels voor. Warrig!