Afgelopen woensdag was het "dankdag voor gewas en arbeid" . In veel PKN-kerken wordt dat gevierd op de dag zelf; in onze niet meer zo traditionele gemeente vierden we dat vanmorgen. Waarvoor moeten en mogen we dankbaar zijn - wat is er het afgelopen jaar allemaal gebeurd? Om bij stil te staan - vreugde of verdriet; kwetsbaar of juist weerbaar.Dat is het mooie van onze gemeente - emoties hoeven niet verborgen te blijven. Verdriet delen en daardoor ook de vreugde van het samen zijn. Een boom in de herfst, de winter, de lente en de zomer, elk jaargetijde heeft haar eigen schoonheid. En soms hangen er dan ineens groene blaadjes aan een kale herfstboom. Als teken van hoop, als teken van leven.
In de openheid en eerlijkheid van de dienst van vanmorgen zag, hoorde en voelde je de kracht van samen. Op een geknakte boom - een gekwetst leven - groeien de jonge loten van geloof, van hoop en liefde.
Er zijn genoeg redenen om dankbaar te zijn, je moet er alleen weer eens aan denken . Dankbaar als herinnering, dat is terug in de tijd en een leiddraad naar de toekomst. Dankbaar voor het leven, voor vriendschap, voor de liefde van mijn leven. Dankbaar, een moeilijk woord, een lastig begrip.
Om nog lang over na te denken..................................... en niet te vergeten.
