Het gebeurd soms zomaar - zo druk zijn met van alles en nog wat ( belangrijke zaken maar ook druk met niks ) dat er van bloggen niks komt.
Dat is dus nu gebeurd: ik heb de afgelopen periode veel tijd gebruikt om na te denken over dat wat ik nu echt graag wil en met wie en wanneer en zo. Behalve dat het veel tijd kost is het ook een emotioneel proces dat veel energie vergt. Ik heb dan de neiging in een cocon te kruipen - een muur om mij heen op te trekken - met alleen maar hier en daar een opening naar buiten naar hen die mij lief zijn, die ik nodig heb, die mij nodig hebben.
Het is belangrijk dat ik minder kwetsbaar wordt en daar vloeit automatisch uit voort dat ik dus afstand en soms ook afscheid ga nemen van groepen, situaties en mensen. Jammer, maar vooral voor mijzelf veel beter.
Zo ben ik na lang dubben en wikken en wegen gestopt met "DutchBagLadies" - het was voor mij niet wat ik had gedacht en verwacht. De groep gaat binnenkort verder onder een andere naam. Natuurlijk wens ik ze daarbij veel succes.
Daar tegenover staat dat ik me heb ingeschreven voor een winterlange cursus bij textielkunstenares Colette Berends uit Zwolle. Niet om haar werk te kopieëren maar vooral om te leren hoe zij werkt, haar verhalen te horen en om kennis te maken met een andere manier van "quilten en textielkunst".
Thans leg ik eveneens de laatste hand aan een wandquilt voor het "textielkunstproject" dat volgend jaar maart in Leiden zal worden gehouden.
Naast quilten hebben mijn man en ik ook nog een gezamenlijke hobby: het zoeken van mineralen en gesteenten - we gaan daarvoor min of meer regelmatig naar Duitsland waar we al erg mooie stukken hebben gevonden. Lekker in de open lucht zoeken met "lotgenoten", het was vandaag weer zo'n uitgelezen mooie herfstdag. In Wehrendorf nabij Bad Essen vonden we weer prachtige kristallen en mineralen van verschillende aard. Groot en klein maar steeds prachtig, vooral wanneer je je realiseert dat jijzelf de eerste bent die zo'n steen van binnen ziet. "Made in Heaven", om het eens met Reinier van de Berg te zeggen, sporen van God, van schepping en van evolutie. Van vroeger en later, van toen naar nu.
Bovendien heb ik gisteren een bijzonder boek besteld. "Het stille later" van Wim Niesten, een nederlandse auteur wiens eerste roman in 2007 is bekroond met een AKO prijs voor nieuwe schrijvers. Ben heel benieuwd dus nu maar elke dag de postbode in de gaten houden. Hij schrijft ook prachtige gedichten heb ik inmiddels ontdekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten